انواع مراکز حمایتی نوآوری دنیا

بسم الله الرحمن الرحیم

انواع مراکز حمایتی نوآوری دنیا را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد:

• مراکز حمایتی دولتی: این مراکز توسط دولت ها یا نهادهای دولتی تاسیس و حمایت می شوند. هدف از تاسیس این مراکز، حمایت از نوآوری و توسعه فناوری در کشور است. نمونه هایی از این مراکز عبارتند از:

  • پارک های علم و فناوری: پارک های علم و فناوری، مناطقی هستند که در آن ها شرکت های نوپا و دانش بنیان مستقر می شوند. این مراکز از شرکت های نوپا در زمینه های مختلف، از جمله تامین مالی، زیرساخت، خدمات و مشاوره حمایت می کنند.
  • مراکز رشد فناوری: مراکز رشد فناوری، زیرمجموعه پارک های علم و فناوری هستند که بر حمایت از شرکت های نوپای در مراحل اولیه رشد تمرکز دارند. این مراکز به شرکت های نوپا در زمینه های مختلف، از جمله آموزش، مشاوره و بازاریابی کمک می کنند.
  • کارخانه نوآوری: کارخانه نوآوری (Innovation Factory) یا مرکز نوآوری، فضایی است که در آن افراد و سازمان ها برای حل مشکلات و توسعه فناوری های جدید گرد هم می آیند. این مراکز معمولاً خدماتی مانند فضای کار، مشاوره و آموزش را ارائه می دهند.
  • صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر: صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر، سرمایه را به شرکت های نوپا و دانش بنیان تزریق می کنند. این صندوق ها به شرکت های نوپا در زمینه تامین مالی کمک می کنند تا محصولات و خدمات خود را توسعه دهند و به بازار عرضه کنند.

• مراکز حمایتی خصوصی: این مراکز توسط بخش خصوصی تاسیس و حمایت می شوند. هدف از تاسیس این مراکز، حمایت از نوآوری و توسعه فناوری در کشور است. نمونه هایی از این مراکز عبارتند از:

  • شتابدهنده های کسب و کار: شتابدهنده های کسب و کار، برنامه های فشرده ای هستند که به شرکت های نوپا در زمینه های مختلف، از جمله آموزش، مشاوره و بازاریابی کمک می کنند.
  • مراکز نوآوری: مراکز نوآوری، محیط هایی هستند که در آن ها افراد و سازمان ها برای حل مشکلات و توسعه فناوری های جدید گرد هم می آیند. این مراکز به افراد و سازمان ها در زمینه های مختلف، از جمله تامین مالی، زیرساخت، خدمات و مشاوره کمک می کنند.
  • انجمن های صنعتی: انجمن های صنعتی، سازمان هایی هستند که از شرکت های فعال در یک صنعت خاص حمایت می کنند. این انجمن ها به شرکت ها در زمینه های مختلف، از جمله آموزش، مشاوره و بازاریابی کمک می کنند.
  • سرمایه گذاران فرشته: سرمایه گذاران فرشته (Angel Investors) افرادی هستند که سرمایه شخصی خود را در شرکت های نوپا (استارتاپ) سرمایه گذاری می کنند. این سرمایه گذاران معمولاً افراد ثروتمند یا کارآفرینان موفق هستند که به دنبال فرصت های سرمایه گذاری با ریسک بالا و بازده بالقوه بالا هستند.
  • فضای اشتراکی: فضای کار اشتراکی، فضاهایی هستند که افراد و سازمان ها می توانند میز، اتاق کنفرانس یا سایر امکانات را به صورت اشتراکی اجاره کنند. فضاهای اشتراکی اغلب برای کارآفرینان، استارتاپ ها و مشاغل کوچک جذاب هستند زیرا مقرون به صرفه و انعطاف پذیر هستند.

  • استارتاپ استودیو: استارتاپ استودیو یک شرکت با هدف ایجاد چندین شرکت فناورانه به‌طور متوالی است. از این سبک ایجاد تجارت به عنوان کارآفرینی موازی یاد می‌شود. استارتاپ استودیو از ابتدای راه‌اندازی استارت‌آپ‌ها با نظارت و سرمایه‌گذاری به رشد و توسعه آن‌ها کمک می‌کند و فراتر از عرضه محصول در تمامی مراحل به راهنمایی شرکت تازه تأسیس می‌پردازد. استارتاپ استودیو بنیان‌گذاران داخلی و خارجی را با مشاوره سطح بالا و پشتیبانی گسترده حمایت می‌کند.

علاوه بر این دو دسته کلی، مراکز حمایتی نوآوری را می توان بر اساس نوع حمایتی که ارائه می دهند، نیز دسته بندی کرد. برخی از انواع حمایت های رایج که توسط مراکز حمایتی نوآوری ارائه می شوند عبارتند از:

• تامین مالی: تامین مالی یکی از مهم ترین نیازهای شرکت های نوپا است. مراکز حمایتی نوآوری به شرکت های نوپا در زمینه تامین مالی از طریق سرمایه گذاری خطرپذیر، وام و کمک های مالی کمک می کنند.
• زیرساخت: شرکت های نوپا اغلب نیاز به دسترسی به زیرساخت های مناسب، مانند فضای کار، تجهیزات و خدمات دارند. مراکز حمایتی نوآوری به شرکت های نوپا در زمینه تامین زیرساخت کمک می کنند.
• خدمات: مراکز حمایتی نوآوری به شرکت های نوپا در زمینه های مختلف، از جمله آموزش، مشاوره و بازاریابی کمک می کنند.

پارک علم و فناوری یک منطقه جغرافیایی است که به شرکت‌های دانش‌بنیان و نوآور اختصاص داده شده است. این پارک‌ها معمولاً دارای زیرساخت‌های مناسب برای رشد و توسعه شرکت‌های دانش‌بنیان هستند، از جمله:

• فضای کار
• خدمات مشاوره‌ای و آموزشی
• خدمات آزمایشگاهی و کارگاهی
• خدمات سرمایه‌گذاری
• خدمات بازاریابی و فروش

پارک‌های علم و فناوری نقش مهمی در توسعه اقتصاد دانش‌بنیان دارند. این پارک‌ها به شرکت‌های دانش‌بنیان کمک می‌کنند تا از مزایای زیر بهره‌مند شوند:

• دسترسی به زیرساخت‌های مناسب
• شبکه‌سازی با سایر شرکت‌ها و سازمان‌ها
• دسترسی به سرمایه‌گذاری
• بازاریابی و فروش محصولات و خدمات

پارک‌های علم و فناوری در سراسر جهان محبوبیت پیدا کرده‌اند. در ایران نیز، تعداد پارک‌های علم و فناوری در حال افزایش است.

ویژگی‌های پارک علم و فناوری

پارک‌های علم و فناوری معمولاً دارای ویژگی‌های زیر هستند:

• تمرکز بر شرکت‌های دانش‌بنیان: پارک‌های علم و فناوری به شرکت‌های دانش‌بنیان و نوآور اختصاص داده شده‌اند.
• تمرکز بر نوآوری: پارک‌های علم و فناوری به توسعه نوآوری و فناوری کمک می‌کنند.
• ارائه خدمات حمایتی: پارک‌های علم و فناوری خدمات حمایتی مختلفی را به شرکت‌های دانش‌بنیان ارائه می‌دهند.
• استقرار در یک منطقه جغرافیایی مشخص: پارک‌های علم و فناوری معمولاً در یک منطقه جغرافیایی مشخص مستقر می‌شوند.

انواع پارک علم و فناوری

پارک‌های علم و فناوری معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• پارک‌های علم و فناوری عمومی: این پارک‌ها توسط دولت یا سازمان‌های دولتی ایجاد می‌شوند.
• پارک‌های علم و فناوری خصوصی: این پارک‌ها توسط بخش خصوصی ایجاد می‌شوند.

تاریخچه پارک‌های علم و فناوری

اولین پارک علم و فناوری در سال 1955 در ایالات متحده آمریکا ایجاد شد. این پارک، پارک علم و فناوری بوستون، به توسعه فناوری‌های نوین در زمینه‌های مختلف کمک کرد.

در ایران، اولین پارک علم و فناوری در سال 1370 در شهر تهران ایجاد شد. این پارک، پارک علم و فناوری ایران، به توسعه فناوری‌های نوین در زمینه‌های مختلف کمک کرده است.

پارک‌های علم و فناوری در ایران

در حال حاضر، بیش از 70 پارک علم و فناوری در ایران وجود دارد. این پارک‌ها در سراسر کشور مستقر هستند و به توسعه فناوری‌های نوین در زمینه‌های مختلف کمک می‌کنند.

برخی از پارک‌های علم و فناوری مهم در ایران عبارتند از:

• پارک علم و فناوری ایران
• پارک علم و فناوری پردیس
• پارک علم و فناوری اصفهان
• پارک علم و فناوری شیراز
• پارک علم و فناوری تبریز

مرکز رشد فناوری (Technology Incubator) یک سازمان است که به شرکت‌های نوپای فناوری کمک می‌کند تا در مراحل اولیه رشد خود توسعه یابند. این مراکز معمولاً خدمات حمایتی مختلفی را به شرکت‌های نوپای فناوری ارائه می‌دهند، از جمله:

• فضای کار: مرکز رشد فناوری به شرکت‌های نوپای فناوری فضای کار مقرون به صرفه و انعطاف پذیر ارائه می‌دهد.
• مشاوره و آموزش: مرکز رشد فناوری به شرکت‌های نوپای فناوری خدمات مشاوره‌ای و آموزشی در زمینه‌های مختلف مانند بازاریابی، فروش، امور مالی و مدیریت کسب و کار ارائه می‌دهد.
• سرمایه‌گذاری: مرکز رشد فناوری ممکن است به شرکت‌های نوپای فناوری سرمایه‌گذاری اولیه ارائه دهد.
• شبکه‌سازی: مرکز رشد فناوری به شرکت‌های نوپای فناوری کمک می‌کند تا با سایر شرکت‌ها، سازمان‌ها و سرمایه‌گذاران ارتباط برقرار کنند.

مرکز رشد فناوری نقش مهمی در توسعه اکوسیستم کارآفرینی دارد. این مراکز به شرکت‌های نوپای فناوری کمک می‌کنند تا از مزایای زیر بهره‌مند شوند:

• دسترسی به زیرساخت‌های مناسب
• آموزش و مشاوره
• سرمایه‌گذاری
• شبکه‌سازی

مرکز رشد فناوری معمولاً به صورت خصوصی یا دولتی اداره می‌شود. این مراکز معمولاً توسط دانشگاه‌ها، پارک‌های علم و فناوری یا سازمان‌های دولتی ایجاد می‌شوند.

انواع مرکز رشد فناوری

مرکز رشد فناوری معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• مرکز رشد فناوری عمومی: این مراکز توسط دولت یا سازمان‌های دولتی ایجاد می‌شوند.
• مرکز رشد فناوری خصوصی: این مراکز توسط بخش خصوصی ایجاد می‌شوند.

خدمات مرکز رشد فناوری

خدمات مرکز رشد فناوری معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• خدمات پایه: این خدمات شامل فضای کار، مشاوره و آموزش است.
• خدمات پیشرفته: این خدمات شامل سرمایه‌گذاری، بازاریابی و فروش و شبکه‌سازی است.

مزایا مرکز رشد فناوری برای شرکت‌های نوپای فناوری

مرکز رشد فناوری مزایای زیادی برای شرکت‌های نوپای فناوری دارد، از جمله:

• کاهش هزینه‌ها: مرکز رشد فناوری به شرکت‌های نوپای فناوری کمک می‌کند تا هزینه‌های اولیه خود را کاهش دهند.
• افزایش سرعت رشد: مرکز رشد فناوری به شرکت‌های نوپای فناوری کمک می‌کند تا سریع‌تر رشد کنند.
• افزایش شانس موفقیت: مرکز رشد فناوری به شرکت‌های نوپای فناوری کمک می‌کند تا شانس موفقیت خود را افزایش دهند.

مرکز رشد فناوری در ایران

در حال حاضر، بیش از 100 مرکز رشد فناوری در ایران وجود دارد. این مراکز در سراسر کشور مستقر هستند و به شرکت‌های نوپای فناوری در زمینه‌های مختلف کمک می‌کنند.

برخی از مراکز رشد فناوری مهم در ایران عبارتند از:

• مرکز رشد فناوری پردیس
• مرکز رشد فناوری پارک علم و فناوری ایران
• مرکز رشد فناوری اصفهان
• مرکز رشد فناوری شیراز
• مرکز رشد فناوری تبریز

کارخانه نوآوری چیست؟

صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر (Venture Capital Fund) یک صندوق سرمایه گذاری است که در شرکت های نوپا سرمایه گذاری می کند. این شرکت ها معمولاً دارای پتانسیل رشد بالا هستند، اما ریسک بالایی نیز دارند.

سرمایه گذاران صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر معمولاً افراد یا شرکت هایی هستند که به دنبال کسب سود بالا از سرمایه گذاری خود هستند. آنها معمولاً تجربه و دانش زیادی در زمینه سرمایه گذاری در شرکت های نوپا دارند.

صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر معمولاً در مراحل اولیه رشد یک شرکت سرمایه گذاری می کنند، زمانی که شرکت هنوز سودآوری ندارد. آنها معمولاً بین 100000 تا 10000000 دلار سرمایه گذاری می کنند.

سرمایه گذاران صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر علاوه بر سرمایه مالی، تجربه و دانش خود را نیز در اختیار شرکت ها قرار می دهند. آنها می توانند به شرکت ها در زمینه های مختلف، از جمله توسعه محصول، بازاریابی و فروش کمک کنند.

سرمایه گذاری خطرپذیر نقش مهمی در اکوسیستم کارآفرینی ایفا می کند. این سرمایه گذاران به شرکت های نوپا کمک می کنند تا مراحل اولیه رشد خود را پشت سر بگذارند و به موفقیت برسند.

انواع صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر

صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

• صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر عمومی: این صندوق ها برای سرمایه گذاری در شرکت های نوپا در مراحل اولیه رشد طراحی شده اند.
• صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر خصوصی: این صندوق ها برای سرمایه گذاری در شرکت های نوپا در مراحل رشد بعدی طراحی شده اند.

مراحل سرمایه گذاری صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر

سرمایه گذاری صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر معمولاً در چندین مرحله انجام می شود:

• مرحله seed: این مرحله معمولاً اولین مرحله سرمایه گذاری است. در این مرحله، شرکت هنوز محصول یا خدماتی را ارائه نمی دهد.
• مرحله سری A: این مرحله معمولاً دومین مرحله سرمایه گذاری است. در این مرحله، شرکت محصول یا خدماتی را ارائه می دهد، اما هنوز سودآوری ندارد.
• مرحله سری B: این مرحله معمولاً سومین مرحله سرمایه گذاری است. در این مرحله، شرکت شروع به سودآوری می کند.
• مرحله سری C: این مرحله معمولاً آخرین مرحله سرمایه گذاری است. در این مرحله، شرکت آماده است تا در بورس اوراق بهادار عرضه شود.

مزایا سرمایه گذاری خطرپذیر برای شرکت های نوپا

سرمایه گذاری خطرپذیر مزایای زیادی برای شرکت های نوپا دارد، از جمله:

• سرمایه مالی: سرمایه گذاران صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر می توانند به شرکت ها کمک کنند تا سرمایه مورد نیاز برای توسعه محصول، بازاریابی و فروش را تامین کنند.
• تجربه و دانش: سرمایه گذاران صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر می توانند تجربه و دانش خود را در اختیار شرکت ها قرار دهند.
• شبکه سازی: سرمایه گذاران صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر می توانند به شرکت ها کمک کنند تا با سایر شرکت ها، سازمان ها و سرمایه گذاران ارتباط برقرار کنند.

معایب سرمایه گذاری خطرپذیر برای شرکت های نوپا

سرمایه گذاری خطرپذیر معایبی نیز برای شرکت های نوپا دارد، از جمله:

• ریسک بالا: سرمایه گذاری در شرکت های نوپا ریسک بالایی دارد. بسیاری از شرکت های نوپا شکست می خورند و سرمایه گذاران ممکن است سرمایه خود را از دست بدهند.
• کنترل: سرمایه گذاران صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر معمولاً سهام در شرکت ها دارند. این سهام می تواند به آنها کنترلی بر تصمیمات شرکت بدهد.
• تعهدات: سرمایه گذاران صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر معمولاً انتظار دارند که در شرکت ها نقش فعال داشته باشند. این تعهدات می تواند برای شرکت ها چالش برانگیز باشد.

انتخاب صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر مناسب برای شرکت های نوپا مهم است. شرکت های نوپا باید صندوق هایی را انتخاب کنند که تجربه و دانش کافی در زمینه سرمایه گذاری در شرکت های نوپا داشته باشند.

شتابدهنده کسب و کار (Business Accelerator) یک برنامه حمایتی است که به شرکت های نوپا کمک می کند تا در مدت زمان کوتاهی رشد کنند. این برنامه ها معمولاً چند ماه طول می کشند و شامل مجموعه ای از خدمات و منابع هستند، از جمله:

• سرمایه مالی: شتابدهنده ها معمولاً سرمایه مالی را به شرکت های نوپا ارائه می دهند.
• مشاوره و آموزش: شتابدهنده ها خدمات مشاوره و آموزشی را به شرکت های نوپا ارائه می دهند. این خدمات می تواند شامل کمک به شرکت ها در زمینه توسعه محصول، بازاریابی و فروش باشد.
• شبکه سازی: شتابدهنده ها به شرکت های نوپا کمک می کنند تا با سایر شرکت ها، سازمان ها و سرمایه گذاران ارتباط برقرار کنند.

شتابدهنده ها نقش مهمی در اکوسیستم کارآفرینی ایفا می کنند. این برنامه ها به شرکت های نوپا کمک می کنند تا مراحل اولیه رشد خود را پشت سر بگذارند و به موفقیت برسند.

انواع شتابدهنده ها

شتابدهنده ها معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

• شتابدهنده های عمومی: این شتابدهنده ها برای شرکت های نوپا در زمینه های مختلف طراحی شده اند.
• شتابدهنده های تخصصی: این شتابدهنده ها برای شرکت های نوپا در زمینه های خاص طراحی شده اند.

معیارهای پذیرش شتابدهنده ها

شتابدهنده ها معمولاً از شرکت های نوپا که دارای پتانسیل رشد بالا هستند، پذیرش می کنند. این شرکت ها معمولاً باید دارای موارد زیر باشند:

• ایده یا محصول نوآورانه
• تیم باتجربه و باانگیزه
• سرمایه مورد نیاز برای رشد

مزایا شتابدهنده ها برای شرکت های نوپا

شتابدهنده ها مزایای زیادی برای شرکت های نوپا دارند، از جمله:

• سرمایه مالی: شتابدهنده ها می توانند به شرکت ها کمک کنند تا سرمایه مورد نیاز برای توسعه محصول، بازاریابی و فروش را تامین کنند.
• تجربه و دانش: شتابدهنده ها می توانند تجربه و دانش خود را در اختیار شرکت ها قرار دهند.
• شبکه سازی: شتابدهنده ها می توانند به شرکت ها کمک کنند تا با سایر شرکت ها، سازمان ها و سرمایه گذاران ارتباط برقرار کنند.

معایب شتابدهنده ها برای شرکت های نوپا

شتابدهنده ها معایبی نیز برای شرکت های نوپا دارند، از جمله:

• تعهدات: شرکت های نوپا که در شتابدهنده ها شرکت می کنند، معمولاً باید تعهداتی را بپذیرند. این تعهدات می تواند شامل ارائه گزارش های منظم و مشارکت در فعالیت های شتابدهنده باشد.
• کنترل: شتابدهنده ها معمولاً انتظار دارند که در شرکت ها نقش فعال داشته باشند. این کنترل می تواند برای شرکت ها چالش برانگیز باشد.

انتخاب شتابدهنده مناسب برای شرکت های نوپا مهم است. شرکت های نوپا باید شتابدهنده هایی را انتخاب کنند که تجربه و دانش کافی در زمینه رشد شرکت های نوپا داشته باشند.

لیست شتابدهنده های ایرانی

انجمن صنعتی (Industrial Association) یک سازمان غیرانتفاعی است که توسط افراد یا شرکت هایی که در یک صنعت خاص فعالیت می کنند، تشکیل می شود. این انجمن ها معمولاً برای حمایت از منافع اعضای خود و بهبود صنعت مربوطه فعالیت می کنند.

اهداف انجمن های صنعتی

اهداف انجمن های صنعتی عبارتند از:

• حمایت از منافع اعضای خود: انجمن های صنعتی به اعضای خود کمک می کنند تا از حقوق و منافع خود محافظت کنند. این کار را می توان از طریق فعالیت های مختلفی مانند lobbying، advocacy و ارائه خدمات انجام داد.
• بهبود صنعت مربوطه: انجمن های صنعتی می توانند به بهبود صنعت مربوطه کمک کنند. این کار را می توان از طریق فعالیت های مختلفی مانند تحقیق و توسعه، آموزش و توسعه استانداردهای صنعت انجام داد.
• شبکه سازی: انجمن های صنعتی می توانند به اعضای خود کمک کنند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این کار می تواند به اعضای انجمن کمک کند تا از دانش و تجربیات یکدیگر بهره مند شوند.

انواع انجمن های صنعتی

انجمن های صنعتی معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

• انجمن های ملی: این انجمن ها در سطح ملی فعالیت می کنند و اعضای آنها از سراسر کشور هستند.
• انجمن های منطقه ای: این انجمن ها در سطح منطقه ای فعالیت می کنند و اعضای آنها از یک منطقه خاص هستند.

عضویت در انجمن های صنعتی

عضویت در انجمن های صنعتی معمولاً اختیاری است. با این حال، بسیاری از شرکت ها عضویت در انجمن های صنعتی را به دلایل مختلفی سودمند می دانند.

مزایا عضویت در انجمن های صنعتی

مزایا عضویت در انجمن های صنعتی عبارتند از:

• حمایت از منافع تجاری: انجمن های صنعتی می توانند به اعضای خود کمک کنند تا از حقوق و منافع خود محافظت کنند.
• دسترسی به اطلاعات و منابع: انجمن های صنعتی می توانند به اعضای خود دسترسی به اطلاعات و منابع ارزشمندی را ارائه دهند.
• شبکه سازی: انجمن های صنعتی می توانند به اعضای خود کمک کنند تا با سایر افراد و شرکت های فعال در صنعت مربوطه ارتباط برقرار کنند.

معایب عضویت در انجمن های صنعتی

معایب عضویت در انجمن های صنعتی عبارتند از:

• هزینه عضویت: عضویت در انجمن های صنعتی معمولاً هزینه دارد.
• تعهدات: اعضای انجمن ها معمولاً باید تعهداتی را بپذیرند. این تعهدات می تواند شامل مشارکت در فعالیت های انجمن باشد.

انتخاب انجمن صنعتی مناسب مهم است. شرکت ها باید انجمن هایی را انتخاب کنند که اهداف و نیازهای آنها را برآورده کنند.

سرمایه‌گذار فرشته (Angel Investor) یک فرد با ارزش خالص بالا است که سرمایه اولیه را به شرکت‌های نوپا ارائه می‌کند. این سرمایه معمولاً در مراحل اولیه رشد یک شرکت ارائه می‌شود، زمانی که شرکت هنوز سودآور نیست.

سرمایه‌گذاران فرشته معمولاً افراد موفقی هستند که دارای تجربه و دانش زیادی در زمینه سرمایه گذاری هستند. آنها معمولاً به دنبال سرمایه گذاری در شرکت‌های نوپا با پتانسیل رشد بالا هستند.

سرمایه‌گذاران فرشته معمولاً سرمایه خود را به صورت نقدی ارائه می‌کنند. آنها همچنین ممکن است تجربیات و دانش خود را نیز در اختیار شرکت‌ها قرار دهند.

سرمایه‌گذاری فرشته نقش مهمی در اکوسیستم کارآفرینی ایفا می‌کند. این سرمایه‌گذاران به شرکت‌های نوپا کمک می‌کنند تا مراحل اولیه رشد خود را پشت سر بگذارند و به موفقیت برسند.

انواع سرمایه‌گذاران فرشته

سرمایه‌گذاران فرشته معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• سرمایه‌گذاران فرشته خصوصی: این سرمایه‌گذاران معمولاً سرمایه خود را از طریق شبکه‌های شخصی خود جمع‌آوری می‌کنند.
• سرمایه‌گذاران فرشته سازمانی: این سرمایه‌گذاران معمولاً سرمایه خود را از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری فرشته جمع‌آوری می‌کنند.

معیارهای پذیرش سرمایه‌گذاران فرشته

سرمایه‌گذاران فرشته معمولاً از شرکت‌های نوپا که دارای پتانسیل رشد بالا هستند، پذیرش می‌کنند. این شرکت‌ها معمولاً باید دارای موارد زیر باشند:

• ایده یا محصول نوآورانه
• تیم باتجربه و باانگیزه
• سرمایه مورد نیاز برای رشد

مزایا سرمایه‌گذاری فرشته برای شرکت‌های نوپا

سرمایه‌گذاری فرشته مزایای زیادی برای شرکت‌های نوپا دارد، از جمله:

• سرمایه مالی: سرمایه‌گذاران فرشته می‌توانند به شرکت‌ها کمک کنند تا سرمایه مورد نیاز برای توسعه محصول، بازاریابی و فروش را تامین کنند.
• تجربه و دانش: سرمایه‌گذاران فرشته می‌توانند تجربه و دانش خود را در اختیار شرکت‌ها قرار دهند.
• شبکه سازی: سرمایه‌گذاران فرشته می‌توانند به شرکت‌ها کمک کنند تا با سایر افراد و سازمان‌ها ارتباط برقرار کنند.

معایب سرمایه‌گذاری فرشته برای شرکت‌های نوپا

سرمایه‌گذاری فرشته معایبی نیز برای شرکت‌های نوپا دارد، از جمله:

• ریسک بالا: سرمایه‌گذاری در شرکت‌های نوپا ریسک بالایی دارد. بسیاری از شرکت‌های نوپا شکست می‌خورند و سرمایه‌گذاران ممکن است سرمایه خود را از دست بدهند.
• کنترل: سرمایه‌گذاران فرشته معمولاً سهام در شرکت‌ها دارند. این سهام می‌تواند به آنها کنترلی بر تصمیمات شرکت بدهد.
• تعهدات: شرکت‌های نوپایی که از سرمایه‌گذاران فرشته سرمایه دریافت می‌کنند، معمولاً باید تعهداتی را بپذیرند. این تعهدات می‌تواند شامل ارائه گزارش‌های منظم و مشارکت در فعالیت‌های سرمایه‌گذار فرشته باشد.

انتخاب سرمایه‌گذار فرشته مناسب برای شرکت‌های نوپا مهم است. شرکت‌های نوپا باید سرمایه‌گذارانی را انتخاب کنند که اهداف و نیازهای آنها را برآورده کنند.

فضای اشتراکی (Coworking Space) یک محیط کاری است که در آن افراد و سازمان‌های مختلف می‌توانند فضای کاری را به اشتراک بگذارند. این فضاها معمولاً شامل میز، صندلی، اینترنت و سایر امکانات مورد نیاز برای کار است.

فضاهای اشتراکی برای افراد و سازمان‌های مختلف مناسب هستند، از جمله:

• افراد آزادکار: افراد آزادکار می‌توانند از فضای اشتراکی برای انجام کار خود استفاده کنند. این فضاها به آنها کمک می‌کند تا از مزایای کار در یک محیط کاری مانند دسترسی به اینترنت و سایر امکانات بهره‌مند شوند.
• شرکت‌های نوپا: شرکت‌های نوپا می‌توانند از فضای اشتراکی برای کاهش هزینه‌های اولیه خود استفاده کنند. این فضاها به آنها کمک می‌کند تا از فضای کاری مقرون به صرفه و انعطاف پذیر بهره‌مند شوند.
• سازمان‌های غیرانتفاعی: سازمان‌های غیرانتفاعی می‌توانند از فضای اشتراکی برای کاهش هزینه‌های خود استفاده کنند. این فضاها به آنها کمک می‌کند تا از فضای کاری مقرون به صرفه و انعطاف پذیر بهره‌مند شوند.

فضاهای اشتراکی معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• فضاهای اشتراکی عمومی: این فضاها برای افراد و سازمان‌های مختلف طراحی شده‌اند.
• فضاهای اشتراکی تخصصی: این فضاها برای مشاغل یا صنایع خاص طراحی شده‌اند.

فضاهای اشتراکی مزایای زیادی برای افراد و سازمان‌ها دارند، از جمله:

• کاهش هزینه‌ها: فضای اشتراکی می‌تواند به افراد و سازمان‌ها کمک کند تا هزینه‌های خود را کاهش دهند. این فضاها معمولاً مقرون به صرفه‌تر از اجاره یک دفتر خصوصی هستند.
• انعطاف پذیری: فضای اشتراکی انعطاف پذیر است. افراد و سازمان‌ها می‌توانند فضای مورد نیاز خود را اجاره کنند و در صورت نیاز آن را تغییر دهند.
• ارتباطات: فضای اشتراکی می‌تواند به افراد و سازمان‌ها کمک کند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این فضاها می‌توانند به افراد و سازمان‌ها کمک کنند تا شبکه سازی کنند و از دانش و تجربیات یکدیگر بهره‌مند شوند.

فضاهای اشتراکی در سراسر جهان محبوبیت پیدا کرده‌اند. در ایران نیز، تعداد فضای اشتراکی در حال افزایش است.

استارتاپ استودیو یک شرکت با هدف ایجاد چندین شرکت فناورانه به‌طور متوالی است. از این سبک ایجاد تجارت به عنوان کارآفرینی موازی یاد می‌شود. استارتاپ استودیو از ابتدای راه‌اندازی استارت‌آپ‌ها با نظارت و سرمایه‌گذاری به رشد و توسعه آن‌ها کمک می‌کند و فراتر از عرضه محصول در تمامی مراحل به راهنمایی شرکت تازه تأسیس می‌پردازد. استارتاپ استودیو بنیان‌گذاران داخلی و خارجی را با مشاوره سطح بالا و پشتیبانی گسترده حمایت می‌کند.

استارتاپ استودیوها معمولاً سه ویژگی اصلی دارند:

• تمرکز بر ایجاد استارتاپ: بر خلاف مراکز رشد یا سرمایه‌گذاران خطرپذیر، هدف اصلی یک استودیو استارتاپ، ایجاد یک استارتاپ از پایه است. این به معنای مشارکت در کل فرآیند و تخصیص منابع برای کار عملیاتی روی پروژه برای یک دوره زمانی است.
• فرآیند کارآفرینی موازی: استارتاپ استودیوها به طور همزمان بر چندین استارتاپ کار می‌کنند. این به آنها اجازه می‌دهد تا از مزایای مقیاس و یادگیری جمعی بهره‌مند شوند.
• سرمایه‌گذاری اولیه: استارتاپ استودیوها معمولاً سرمایه اولیه زیادی را برای هر استارتاپ در نظر می‌گیرند. این به آنها امکان می‌دهد تا استارتاپ‌ها را سریع‌تر و با ریسک کمتری توسعه دهند.

استارتاپ استودیوها مزایای متعددی برای بنیانگذاران استارتاپ‌ها دارند. آنها می‌توانند دسترسی به منابع مالی، مشاوره و زیرساخت را فراهم کنند. علاوه بر این، استارتاپ استودیوها می‌توانند به بنیانگذاران در توسعه محصول، بازاریابی و جذب سرمایه کمک کنند.

با این حال، استارتاپ استودیوها همچنین دارای برخی معایب هستند. آنها می‌توانند برای بنیانگذاران استارتاپ‌ها محدودیت‌هایی ایجاد کنند، زیرا ممکن است مجبور شوند کنترل بیشتری را به استودیو واگذار کنند. علاوه بر این، استارتاپ استودیوها می‌توانند از نظر فرهنگی با برخی بنیانگذاران استارتاپ‌ها سازگار نباشند.

در ایران، استارتاپ استودیوها به تازگی شروع به فعالیت کرده‌اند. برخی از استارتاپ استودیوهای ایرانی عبارتند از:

• استارتاپ استودیوی عقیق
• استارتاپ استودیو هلثیو
• استارتاپ استودیو اونیکس
• استارتاپ استودیو و شتاب‌دهنده بیزمش
• استارتاپ استودیو پایرتس
• استارتاپ استودیو رادین

این استارتاپ استودیوها در حال کمک به بنیانگذاران ایرانی برای توسعه استارتاپ‌های جدید هستند.

چه کسانی باید استارتاپ استودیو راه اندازی کنند؟

تفاوت استارتاپ استودیو با مرکز رشد و شتابدهنده ها و مراکز نو آوری در چیست؟

استارتاپ استودیو، مرکز رشد، شتابدهنده و مراکز نوآوری، همه از مراکز حمایتی نوآوری هستند که به شرکت های نوپا کمک می کنند تا رشد کنند و توسعه یابند. با این حال، هر یک از این مراکز دارای تفاوت هایی هستند که در ادامه به آنها اشاره می کنیم:

استارتاپ استودیو

• تمرکز بر ایجاد استارتاپ: هدف اصلی یک استودیو استارتاپ، ایجاد یک استارتاپ از پایه است. این به معنای مشارکت در کل فرآیند و تخصیص منابع برای کار عملیاتی روی پروژه برای یک دوره زمانی است.
• فرآیند کارآفرینی موازی: استارتاپ استودیوها به طور همزمان بر چندین استارتاپ کار می‌کنند. این به آنها اجازه می‌دهد تا از مزایای مقیاس و یادگیری جمعی بهره‌مند شوند.
• سرمایه‌گذاری اولیه: استارتاپ استودیوها معمولاً سرمایه اولیه زیادی را برای هر استارتاپ در نظر می‌گیرند. این به آنها امکان می‌دهد تا استارتاپ‌ها را سریع‌تر و با ریسک کمتری توسعه دهند.

مرکز رشد

• تمرکز بر حمایت از استارتاپ های در مراحل اولیه: مراکز رشد به شرکت های نوپای در مراحل اولیه رشد کمک می کنند. این مراکز معمولاً خدماتی مانند فضای کار، مشاوره و آموزش را ارائه می دهند.
• مدت زمان حمایت محدود: مراکز رشد معمولاً مدت زمان حمایت محدودی دارند. این مدت زمان معمولاً بین 6 تا 12 ماه است.
• سرمایه‌گذاری اولیه محدود: مراکز رشد معمولاً سرمایه‌گذاری اولیه محدودی را برای استارتاپ ها ارائه می دهند.

شتابدهنده

• تمرکز بر رشد سریع استارتاپ ها: شتابدهنده ها به شرکت های نوپای در مراحل اولیه رشد کمک می کنند تا به سرعت رشد کنند. این مراکز معمولاً برنامه های فشرده ای را ارائه می دهند که شامل آموزش، مشاوره و سرمایه گذاری است.
• مدت زمان حمایت کوتاه: شتابدهنده ها معمولاً مدت زمان حمایت کوتاهی دارند. این مدت زمان معمولاً بین 3 تا 6 ماه است.
• سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجه: شتابدهنده ها معمولاً سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجهی را برای استارتاپ ها ارائه می دهند.

مراکز نوآوری

• تمرکز بر ایجاد اکوسیستم نوآوری: مراکز نوآوری محیط هایی هستند که در آن افراد و سازمان ها برای حل مشکلات و توسعه فناوری های جدید گرد هم می آیند. این مراکز معمولاً خدماتی مانند فضای کار، مشاوره و آموزش را ارائه می دهند.
• دامنه حمایت گسترده: مراکز نوآوری معمولاً دامنه حمایت گسترده ای دارند. این مراکز از شرکت های نوپا در مراحل مختلف رشد، از جمله استارتاپ های در مراحل اولیه، استارتاپ های رشد یافته و شرکت های بزرگ حمایت می کنند.
• سرمایه‌گذاری اولیه محدود: مراکز نوآوری معمولاً سرمایه‌گذاری اولیه محدودی را برای استارتاپ ها ارائه می دهند.

در جدول زیر، تفاوت های اصلی بین استارتاپ استودیو، مرکز رشد، شتابدهنده و مراکز نوآوری خلاصه شده است:

در نهایت، انتخاب مرکز حمایتی مناسب به نیازهای شرکت نوپا بستگی دارد. اگر شرکت نوپا به دنبال ایجاد یک استارتاپ جدید از پایه است، استارتاپ استودیو گزینه مناسبی است. اگر شرکت نوپا به دنبال حمایت در مراحل اولیه رشد است، مرکز رشد گزینه مناسبی است. اگر شرکت نوپا به دنبال رشد سریع است، شتابدهنده گزینه مناسبی است. و اگر شرکت نوپا به دنبال ایجاد یک اکوسیستم نوآوری است، مراکز نوآوری گزینه مناسبی هستند.